Komety to bardzo piękne, różnorodne i często nieprzewidywalne obiekty Układu Słonecznego. Miejscem, w którym znajduje się ich źródło, jest odległy obłok, daleko po za orbitą ostatniej planety - tzw. obłok Oorta. Kometa będąca daleko od Słońca przypomina tylko zamarzniętą skałę, ale kiedy zbliża się do naszej Gwiazdy, stopniowo ogrzewa się i wokół jej jądra powstaje otoczka z gazu, w który bezpośrednio przemienił się lud (tzw. sublimacja). W ten sposób powstaje głowa komety. Niekiedy rozmiar takiej głowy rozmiarami dorównuje średnicy Słońca. Często dają się zaobserwować warkocze kometarne: jeden pyłowy, drugi gazowy. Ten pierwszy posiada większą masę i nie ulega wpływowi wiatru słonecznego; świeci, bo odbija światło słoneczne. Warkocz gazowy natomiast ma kierunek zgodny z rozchodzeniem się wiatru słonecznego i skierowany jest w przeciwną stronę wobec Słońca; świeci dzięki jonizacji gazów pod wpływem wiatru słonecznego i ma najczęściej barwę niebieskawą.